Hosanna to the Son of David,
set to music by Orlando Gibbons.
Sung by Voices of Ascension
Oefennummer: |
Bladmuziek: |
Orlando Gibbons
Orlando Gibbons (Oxford 1583-Canterbury 1625) was een belangrijke Engelse componist van polyfone kerkmuziek en instrumentale muziek en virtuoos klavierspeler. Zijn tijdgenoten noemden hem 'the best hand in England'.
Gibbons kwam uit een muzikale familie en was koorknaap en later student aan King's College in Cambridge. Rond 1603 begon hij zijn carrière aan de Royal Chapel te Londen, waar hij vanaf ongeveer 1615 ook organist was. In 1619 werd hij aangesteld als virginaalspeler aan het hof en in 1623 als organist van Westminster Abbey.
Gibbons is vooral bekend geworden als meester van serieuze polyfone kerkmuziek, waarbij de tekst veel aandacht krijgt. Zijn werken lopen uiteen van eenvoudige vierstemmige syllabische zettingen, zoals het anthem Almighty and Everlasting God en de Short Service, tot uitgebreide polyfone vijf- en zesstemmige psalmen en anthems zoals Hosanna to the Son of David.
Gibbons is vooral bekend geworden als meester van serieuze polyfone kerkmuziek, waarbij de tekst veel aandacht krijgt. Zijn werken lopen uiteen van eenvoudige vierstemmige syllabische zettingen, zoals het anthem Almighty and Everlasting God en de Short Service, tot uitgebreide polyfone vijf- en zesstemmige psalmen en anthems zoals Hosanna to the Son of David.
Hosanna to the Son of David
Het evangelieverhaal van de triomftocht in Jeruzalem
(Matteüs 21: 1-11; Marcus 11: 1-11) schetst een beeld van een juichende menigte.
De beloofde Messias nam bezit van zijn koninkrijk en de mensen van de stad
omzoomden de weg en legden hun mantels aan zijn voeten. Massa's kinderen
zwaaiden palmtakken en schreeuwden "Hosanna voor de Zoon van David!"
Deze passage geeft de tekst - en de zetting - voor Orlando Gibbons ' uitbundige
anthem van die naam.
Gibbons “Hosanna to the Son of David”, is een' volledig anthem
voor een koor van zes tot zeven stemmen, en is mogelijk oorspronkelijk gecomponeerd
voor een ceremonie verbonden aan de Engelse monarchie; zowel de uitbundige
muziek als de tekstuele toespeling op Christus de Koning zou de goddelijke
heerser terecht hebben vereerd. Het anthem sloeg goed aan, en werd een
populaire toevoeging aan zeventiende-eeuwse manuscripten en gedrukte
verzamelingen van engelse kerkmuziek. Het dient op bewonderenswaardige wijze de
liturgie van Palmzondag, evenals andere grote vieringen en feesten van het
kerkelijk jaar.