Koorpartij-oefening

Dupré studeerde orgel bij Alexandre Guilmant en Louis Vierne, en compositie bij Charles-Marie Widor aan het conservatorium te Parijs. In 1906 werd hij in de Saint-Sulpice assistent van Charles-Marie Widor, die hij in 1934 opvolgde als hoofdorganist. Hij was toen ook al docent aan het Parijse conservatorium. Vanaf de jaren twintig kreeg Dupré bekendheid als concertorganist. Hij gaf recitals met orgelwerken van Bach en maakte tournees naar Engeland en Amerika. Alle werken die hij tijdens zijn concerten vertolkte, speelde hij uit het hoofd. Veel van Duprés eigen composities zijn voortgekomen uit improvisatie, waarin hij een meester was. Als componist van orgelwerken borduurde hij enerzijds voort op de negentiende-eeuwse traditie van Guilmant en Widor, een traditie die werd gekenmerkt door een sterk orkestrale techniek. Anderzijds oefende hij invloed uit op de componisten die na hem kwamen, waaronder zijn leerling Olivier Messiaen. Dupré schreef de cantate De Profundis, een toonzetting van de Latijnse Psalm 130, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zelf zegt hij hierover: ‘Veel van mijn vrienden kwamen om in de oorlog. Ik besloot een De Profundis te componeren ter nagedachtenis van alle gevallenen. Ik begon met schrijven en vond hierin enige vertroosting.’ De ondertitel luidt dan ook: ‘pour les soldats, morts pour la patrie’ (‘voor de soldaten, gestorven voor het vaderland’). Het werk heeft een sterke structuur en een aantal zeer expressieve passages, met grote harmonische verschuivingen.