Santuzza : Béatrice Uria-Monzon; Lola : Anne-Catherine Gillet ; Mamma Lucia : Stefania Toczyska ; Une femme : Bénédicte Clermont-Pezous ; Turiddu : Roberto Alagna ; Alfio : Seng-Hyoun Ko.
Le 1er août 2009 en diptyque avec Pagliacci (Leoncavallo).
Orchestre National de France, direction : Georges Prêtre. Chœurs de l’Opéra Avignon et des pays de Vaucluse (Aurore Marchand) ; Maîtrise de l’Opéra Avignon (Florence Goyon-Pgembeerg) Chœurs de l’Opéra de Montpellier (Noelle Gény) ; du Capitole de Toulouse (Patrick-Marie Aubert) ; Musique de scène : Ensemble instrumental des Chorégies d’Orange. Mise en scène : Jean-Claude Auvray ; scénographie : Bernard Arnould ; costumes : Rosalie Varda ; Éclairages ; Laurent Castaingt.
Oefennummers: |
Bladmuziek: |
Pietro Mascagni (Livorno, 7 december 1863 – Rome, 2 augustus 1945) was een Italiaans componist.
Zijn jonge jaren
Pietro Mascagni werd geboren als zoon van een bakker. Als jongen al bleek hij zeer muzikaal te zijn. Hij kreeg zijn eerste muziekopleiding in Livorno van Sofredini. Dankzij de ruimhartige steun van de Baron de Landarell kon hij aan het Conservatorio "Giuseppe Verdi" (Milaan) in Milaan verder studeren (1882). Zijn leermeesters aldaar waren onder anderen Amilcare Ponchielli en Michele Saladino.
In die tijd deelde Mascagni gedurende enkele maanden een kamer met Giacomo Puccini. Dit was de enerverendste periode in zijn leven. Beiden zaten financieel aan de grond en de enige luxe die ze zich in die tijd veroorloofden, was de gemeenschappelijke aankoop van de partituur van Parsifal, de opera van Richard Wagner. Als violist verbonden aan het orkest van het Teatro Dal Verme maakte Mascagni de première van Puccini's eerste werk Le Villi (1884) mee.
Mascagni leefde luxueus en kende een bewogen privé-leven met een buitenechtelijke relatie die de krantenkoppen haalde. Toch manifesteerde hij zich als een gelovig katholiek. Zijn tweede zoon stierf als militair in Ethiopië en zelf raakte Mascagni nauw gelieerd aan het fascistisch regime van Mussolini
Mascagni als dirigent
In 1884 verliet Mascagni het conservatorium en sloot hij zich aan als dirigent bij een rondtrekkend operettegezelschap. Al vanaf 1882 was hij bezig met het componeren van zijn eerste opera, Ratcliff. Omdat hij zich de luxe van een librettoschrijver niet kon veroorloven, nam hij de vertaling van Andrea Maffeis, een tragedie van Heinrich Heine, en zette die om in een libretto. De première was in het Teatro alla Scala van Milaan (1895).
In 1889 las hij bij toeval over een door de Milanese uitgever Sonzogno uitgeschreven wedstrijd voor de compositie van eenakters. Hij won die wedstrijd met zijn in korte tijd gecomponeerde opera Cavalleria Rusticana (première 17 mei 1890, gebaseerd op het werk Cavalleria rusticana van Giovanni Verga). Hij moest de prijs met twee andere componisten delen. Met deze eenakter werd hij in slechts een jaar wereldberoemd. Mascagni was onder meer de leermeester van Franco Alfano en werd, na het overlijden van Giuseppe Verdi in 1901, gezien als diens gedoodverfde opvolger, totdat Giacomo Puccini hem van die positie verdrong.
Mascagni als componist
Mascagni's stijl van componeren wordt tot het verisme gerekend. Wat de vocale rollen en interpretatie van zijn muziek betreft was hij veeleisend. Tot zijn meer gewaardeerde opera’s, naast Cavalleria Rusticana, wordt Iris (1898) gerekend. Daarnaast schreef hij nog twaalf opera's, maar deze konden geen van alle die waardering oogsten. Op 2 mei 1921 ging zijn opera Il piccolo Marat in première.
Cavalleria rusticana
Cavalleria rusticana (Boerse ridderlijkheid) is een opera in één bedrijf van Pietro Mascagni, gebaseerd op het gelijknamige werk van Giovanni Verga. De opera kreeg de eerste prijs in een door de Milanese uitgever Songogno geïnitieerde wedstrijd van eenakters. De première vond plaats op 17 mei 1890. De componist verwierf hiermee grote bekendheid. Het werk neemt nog steeds een vaste plaats in in het huidige operarepertoire. Hoewel het een jeugdwerk is, heeft Mascagni zichzelf nooit meer kunnen overtreffen en is het aldus het enige werk waarom de componist wordt herinnerd. De opera behoort tot het verisme.
De opera speelt zich af in een klein dorp in Sicilië. Turridu, die verloofd was met Lola, heeft zijn geliefde verloren tijdens zijn afwezigheid wegens dienstplicht. Wanneer Turridu terugkeert van het leger, ontdekt hij dat zijn vroegere verloofde, Lola, nu getrouwd is met Alfio. Om zichzelf te troosten is hij een verhouding begonnen met Santuzza, maar zijn liefde voor Lola is nooit verdwenen.
De opera begint achter de coulissen, met Turridu die een nachtelijke serenade voor Lola aan het zingen is. Hij was op weg geweest om wijn te kopen maar heeft van Alfio's afwezigheid gebruikgemaakt om de nacht met Lola te delen.
De dag breekt aan en het landelijke leven van de dorpelingen wordt getoond. Het is Paaszondag en terwijl iedereen de kerk binnentreedt, doet Santuzza haar intrede. Ze is op zoek naar Turridu en komt hem zoeken in de taverne van Mamma Lucia, zijn moeder. Ze treft er Alfio aan die duidelijk niets weet van het overspel van zijn vrouw, daar hij net haar trouw aan het bezingen is. Santuzza daarentegen heeft vermoedens. Ze vertelt Mamma Lucia van Turridu's afstandelijkheid jegens haar.
Wanneer Turridu verschijnt, benadert ze hem en smeekt hem om zijn liefde. Tegelijkertijd komt Lola voorbij. Voor ze de kerk wil binnengaan, werpt ze Turridu een verleidelijke blik. Hij keert zich bot af van Santuzza om met Lola te kunnen praten. De wanhopige Santuzza vervloekt hem en neemt wraak door Alfio op de hoogte te brengen van de buitenechtelijke relatie van de twee. Alfio is razend en wil ook op zijn beurt wraak. Santuzza is vertwijfeld en weet niet goed of ze er wel goed aan gedaan heeft om het hem te zeggen.
Wanneer de kerkdienst is geëindigd, komen alle dorpelingen de taverne binnen. Turridu roept een toost uit en is duidelijk in feeststemming daar hij een drinklied aanvangt. Hij biedt ook Alfio een glas aan, maar deze weigert en daagt Turridu uit voor een duel. De trotse Turridu bekent schuld en aanvaardt het duel. Hij vraagt zijn moeder om voor Santuzza te zorgen indien hem iets zou overkomen en zegt vaarwel. Mamma Lucia blijft vertwijfeld achter en Santuzza zakt reddeloos ineen wanneer ze de uitslag van het gevecht te horen krijgt.
De opera eindigt, net zoals het begin, grotendeels achter de coulissen. Het gevecht tussen Alfio en Turridu wordt niet getoond. De uitslag wordt bekendgemaakt door vrouwen die komen aansnellen met de onheilstijding dat Turridu vermoord werd: "Hanno ammazzato compare Turridu" ("Ze hebben vriend Turiddu afgemaakt").