Oefennummers: |
Bladmuziek: |
Toelichting:
6 Februari 1724, de zondag waarvoor Bach zijn cantate 144 schreef, was Zondag Septuagesima, de negende zondag voor Pasen en de eerste van de lange reeks aan de paasdatum gerelateerde zondagen. De evangelietekst voor deze zondag, die aan de cantate ten grondslag ligt, is Matteüs 20: 1-16, de parabel over de dagloners van een wijnboer, die mopperen dat ze na twaalf uur werk weliswaar hun afgesproken loon ontvangen, maar collegae die pas later, tot en met het elfde uur, werden ingehuurd eenzelfde beloning zien krijgen. Waarop de wijngaardenier antwoordt: neem waar je recht op hebt en ga naar huis; ben ik niet vrij om verder over mijn eigen geld te beschikken? Moraal: aanvaard je lot en probeer God niet in de kaart te kijken; hij beloont niet volgens een inzichtelijke logica. De tekstdichter verliest zich niet in diepzinnig theologische kwesties, maar volstaat met een oproep tot soberheid en tevredenheid: een boodschap vergelijkbaar met die van BWV 84, Ich bin vergnügt mit meinem Glücke.
Bach schrijft voor deze vóórvastenzondag een korte, zesdelige cantate met een koraal in het midden. Voor de bas is er geen solopartij weggelegd; het orkest omvat, naast strijkers en continuo, slechts twee hobo's, waaronder een hobo d'amore