Koorpartij-oefening

Jehan Revert, geboren in 1920 in Raincy, startte zijn jeugd als misdienaar in de nieuwe kerk van de stad, gebouwd in 1922. Zijn vader, een spoorwegbeambte, werd overgeplaatst naar Noisy-le-Sec, in het bisdom Parijs. Hij kan dan de Maîtrise de Notre-Dame binnengaan en de degelijke muzikale en algemene vorming volgen die wordt aangeboden in het Hôtel Gaillon op enkele meters van de kathedraal. Het doet dagelijks de korte missen die in de zijkapellen worden gevierd door de kanunniken , waarbij alleen op zondag wordt gezongen.

Hij deed zijn 6e, 5e en 4e leerjaar aan de Maîtrise en ging toen naar het klein seminarie van Conflans, in Charenton.  Het etablissement biedt een vrij uitgebreide muzikale opleiding, onder leiding van kanunnik Paul Vallet, oud-leerling van de Schola Cantorum, koordirigent en piano- en harmoniumleraar. Jehan Revert speelt regelmatig orgel en harmonium tijdens erediensten en ontdekt met plezier de vocale polyfonie van de Renaissance.

In de loop van deze jaren kreeg zijn roeping als priester op een natuurlijke, bijna onmerkbare manier vorm en ging hij naar het grootseminarie van Saint-Sulpice, in Issy-les-Moulineaux. Muzikale opvoeding beperkt zich tot gregoriaans en polyfone zanglessen onder leiding van pater Henri Lesourd en pater Jean Rupp vóór de oorlog van 1939, daarna vanaf 1942 met pater Émile Berrar die de jonge abbé Jehan Revert later zou ontmoeten in de Notre-Dame-kathedraal. Een keer per maand deelde hij met drie andere studenten een uur orgelles bij André Marchal thuis.

Jehan Revert wordt tot priester gewijd in Notre-Dame in maart 1944, tijdens een ongebruikelijke en verwachte ceremonie: de dreigementen van vordering voor de verplichte arbeidsdienst zijn sterk, de jongeren zullen daar tenminste, indien nodig, als priesters kunnen vertrekken. Voor zijn eerste functie werd hij benoemd tot hoogleraar aan het kleinseminarie, wat hem ertoe bracht om opleidingen te volgen om de nodige “academische graden” te behalen. Naast het onderwijzen van Frans, Latijn en Grieks aan de 6de leerjaar, vanaf het tweede jaar, de functie van afdelingsprefect voor het 7de en 6de leerjaar, namelijk het toezicht op de orde en de algemene, spirituele en religieuze vorming.

Toen dirigent Jacques Delarue in 1947 het etablissement verliet, nam Jehan Revert het over. Hij is nu verantwoordelijk voor muzikale studies, geeft pianoles en voert vocale repetities uit. Tegelijkertijd behield hij zijn positie als prefect enige tijd, voordat hij een minder veeleisende baan als 3e jaars leraar kreeg. Tegelijkertijd voltooide hij zijn diploma klassieke letteren (Frans, Latijn, Grieks), naast een cursus muziekgeschiedenis.

In 1953 werd hij benoemd tot lid van de Maîtrise de Notre-Dame, als directeur van de school. Hij ondersteunt het materiële leven van het establishment; van voorraden in Les Halles tot preken op zondag ter ondersteuning van het werk van roepingen. Toen kanunnik Merret zes jaar later stierf, kreeg hij ook de taken van koordirigent.

In 1963 nam pater Revert deel aan de viering van het achtste eeuwfeest van de kathedraal. Hij is verantwoordelijk voor de organisatie van een historisch concert, waarin acht eeuwen muziek in de kathedraal worden nagebootst: de polyfonieën van Pérotin en opeenvolgende kapelmeesters gaan hand in hand met de werken van de musici van de grote eeuw en Pierre Cochereau interpreteert de triomfmars voor de honderdste verjaardag van Napoleon de Vierne en zijn eigen parafrase van de toewijding. Dit concert is een primeur voor de Maîtrise: tot dan trad het koor enkel op tijdens erediensten.

Een van de belangrijkste rollen van pater Revert was het begeleiden van de liturgische omwenteling veroorzaakt door het Tweede Vaticaans Concilie. Voor het concilie vierden het kapittel van kanunniken en het koor diensten in het koor, tegenover het hoofdaltaar bekroond door de piëta aan de achterkant van de kathedraal, waardoor ze de vergadering de rug toekeerden. Na het concilie wenden kanunniken en koorknapen zich tot het grote orgel en de gelovigen dankzij de verplaatsing van de vieringen naar het kruispunt van het transept, waar nu het hoogaltaar op de troon zal staan; deze nieuwe nabijheid van de vergadering werd ondersteund door de installatie van een geluidsinstallatie.

Deze verandering wordt al snel verdubbeld door de overgang naar de volkstaal. Bisschop Emile Berrar, aartspriester van Notre-Dame uit 1967, werd door bisschop Pierre Veuillot, aartsbisschop van Parijs, belast met het vaststellen van de ritus in het Frans. Aan pater Revert, die inmiddels kanunnik is geworden, viel de taak toe om de monitions te schrijven die in het Frans voorstellen wat er in het Latijn gezegd zou worden en, samen met pater Jacques Leclercq, om het bureau in het Frans aan te passen. Jehan Revert moderniseert door het repertoire van de psalmen door te geven, terwijl hij zich inschrijft in de traditie van de faux-bourdon die de Notre-Dame zo dierbaar is.

De kathedraal beleefde toen een liturgische , spirituele en culturele bloei onder impuls van een trio bestaande uit bisschop Émile Berrar, kanunnik Revert en Pierre Cochereau. Het muzikale leven ontwikkelt zich met wekelijkse orgelaudities en maandelijks grote avondconcerten.

Jehan Revert verliet de directie van de school in 1983 en ging acht jaar later met pensioen als kapelmeester.

Emeritus Kapellmeister, Mgr. Revert, bekleedde ambten in het koor van Notre-Dame. Een unieke stem die voor altijd verbonden is met de seculiere gewelven, hij presenteerde altijd Sacred Music-concerten in de Notre-Dame de Paris en hoorzittingen op de grote orgels