Oefennummer: | ||
Trīs ukraiņu Ziemassvētku dziesmas
Deze drie liederen maken deel uit van de wintercyclus van Oekraïense volksliederen "Kolyadas". Het verwijst naar voorchristelijke wintervieringen in Oekraïne. Tegenwoordig combineert deze feestdag christelijke en heidense tradities, wat resulteert in een uniek muzikaal fenomeen. Het bevat koorliederen waarin zowel in woord als in muziek de viering van de geboorte van Jezus prachtig verweven is met de rijke tradities van het Oekraïense volk.
"Blij zijn! (Radujsa!)' dient als een oprechte wens voor gezondheid, rijkdom en vrede voor elk huis dat wordt bezocht door de zangers, bekend als koliadniks. Traditioneel start dit nummer het programma en wordt het buiten elk huis uitgevoerd. Toen hij dit hoorde, vroeg de eigenaar van het huis de zangers naar binnen, op zoek naar voorspoed voor het komende jaar.
"The White Daughter" is een boeiend verhaal dat het betoverende verhaal van een heidense magische vogel ontvouwt. De harmonieuze mix van christelijke en heidense elementen maakt deze compositie bijzonder intrigerend. Deze mix wordt duidelijk wanneer het nummer gezangen bevat die zijn versierd met de ontroerende woorden "Svetīgu vačaru".
In de rijke Letse folklore bestaat er een tegenhanger van de Oekraïense Pavochka, bekend als de "Witte Dochter". Deze Letse versie resoneert met soortgelijke thema's en motieven. Met zijn verwevenheid van gedetailleerde verhalen en melodieën overstijgt het lied grenzen en biedt het een kijkje in een wereld waar mythe en realiteit naadloos met elkaar verweven zijn.
"Malanka" is een levendige feestdag die oorspronkelijk Allerheiligen na Kerstmis markeerde, maar nu versmelt met orthodoxe tradities. Ze lijken op een vakantietoneelstuk met een personage genaamd Malanka, vaak gespeeld door een jonge man vermomd als meisje. Mensen verkleed als narren bezoeken 's avonds huizen, zingen en delen goede wensen. Het feest eindigt met het verbranden van tarwearen om symbolisch boze geesten te verdrijven, en mensen bezoeken huizen die graan naar binnen gooien om een gezond en voorspoedig nieuwjaar te wensen.
Oksana Nikitiuk
De Oekraïense muzikant Oksana Nikitiuk die al twee jaar weg is uit haar thuisland, als gevolg van de oorlog die Rusland in 2022 begon, noemt muziek, de vrienden die ze in Letland heeft gemaakt en gelijkgestemden haar bronnen van kracht. De Letse Radio sprak op 23 februari met de talentvolle artiest over haar leven en muziek in Letland.
Nikitiuk is zanger, dirigent en musicoloog. Ook in Letland heeft ze de mogelijkheid om in haar beroep te werken. Ze zingt in het Staats Academisch Koor "Latvija", werkt als concertmeester in het Ikšķile Gemengd Koor en werkt samen met andere Letse muzikanten. Zo heeft ze een duet gezongen met pianiste Herta Hansena in het concert "Sunflower Road" in Liepāja's concertzaal "Great Amber".
"Het eerste deel is Oekraïens, het tweede deel - Letse muziek. Het tweede deel omvat ook de première van de vocale cyclus van Līva Blūma, wat een zeer interessante symbiose is van Oekraïense en Letse muziek. Ze heeft Letse en Oekraïense melodieën met elkaar verweven en de teksten vloeien in elkaar over en klinken heel natuurlijk", aldus de muzikant. De Letse radio ontmoette Oksana Nikitiuk aan de Muziekacademie.
Zoals ze zelf zegt, is ze God erg dankbaar dat ze in Letland haar beroep kan uitoefenen en net zo gewild kan zijn als in Oekraïne.
Hoewel haar verlangen naar haar vaderland niet verdwijnt, probeert ze geen specifiek tijdstip te plannen waarop ze definitief naar Oekraïne zal terugkeren, wetende hoe onzeker en onveilig de situatie nog steeds is.
In Letland wordt ze gesterkt door muziek, de steun van het Letse volk en de prachtige kans om de rijkdom van onze twee culturen met elkaar te delen, zegt Nikitiuk.
Ze waardeert de kans om samen te werken met onze geweldige dirigent Māris Sirmais enorm en om de Letse koorcultuur in het algemeen te leren kennen. Ze erkent ook dat de klank van Letse koren anders is dan die van Oekraïense koren: "De Letten hebben een vloeiend en helder geluid, wat een speciaal teken is van uw herkenning. De Oekraïners hebben een veel massiever geluid, misschien niet zo nauwkeurig, maar massief en zeer rijk aan timbre. Dit weerspiegelt waarschijnlijk de mentaliteit van elk land," zei Nikitiuk.
"Maar Letland is met zijn zeer goed ontwikkelde en sterke koortradities natuurlijk een waar beroepsparadijs voor elke koorartiest. Ik waardeer het enorm dat ik hier zowel in een koor kan zingen als als concertmeester kan werken", zegt ze. toegevoegd.
Oksana Nikitiuk heeft ook verschillende opnames gemaakt met Letse muzikanten voor de Letse radio. Daartoe behoort onder meer een poëziecyclus van Taras Shevchenko van de Oekraïense componist Oleg Kiva, opgenomen met het kamerorkest Sinfonietta Rīga.
Oksana omschrijft Kiva's cyclus als diepe en prachtige muziek, die lijkt te zijn gemaakt voor haar stem en volledig aansluit bij de gevoelens van Oekraïners die momenteel gescheiden zijn van hun thuisland.
“Er is de poëzie van Sjevtsjenko, die hij schreef toen hij ver weg was van zijn thuisland en waarin hij al zijn vurige verlangens uitdrukte. Daarom staan deze woorden veel Oekraïners vandaag de dag heel nauw aan”, zei ze. "Door naar andere landgenoten te luisteren, ben ik de afgelopen twee jaar gaan beseffen hoeveel we echt van ons land houden."
“Het is geen patriottisme, maar we houden heel oprecht van elkaar, met heel ons hart en ziel. Het is geen toeval dat we Oekraïne de liefdevolle naam ‘Nenka’ noemen, wat ‘mama’ betekent in het Oekraïens”, aldus Nikitiuk. "We houden helemaal van Oekraïne - het land, de natuur, de lucht... de manier waarop kersenboomgaarden bloeien in Oekraïne... zowel in onze poëzie als in het echte leven kun je een grote liefde voor ons land voelen", zei de muzikant. .