Sung by the Choir of New College, Oxford.
Oefennummer: |
Bladmuziek: |
Toelichting
Charles Villiers Stanford (1852-1924) speelde zo'n beslissende rol in de revival van de Britse klassieke muziek, dat zijn laatste resten werden bijgezet in Westminster Abbey nabij het graf van Henry Purcell. In 1882 trad hij toe tot de kersverse Royal College of Music. Enkele jaren later werd hij professor en organist in Cambridge. In deze functies leidde Stanford een hele generatie van Britse componisten op, waaronder Frank Bridge, Howells, Ireland, Moeran and Vaughan Williams. Begin 21ste eeuw wordt Stanford vooral herinnerd als docent en als componist van Anglicaanse kerkmuziek. Stanfords muziek was sterk gevormd door twee korte studieperiodes (1874, 1875) in Leipzig (Reinecke) en Berlijn (Friedrich Kiel). De invloed van de Duitse romantiek is overal in Stanfords kerkmuziek te vinden.