Olivet to Calvary - John Henry Maunder (1858 - 1920)
Tenor - John Mitchinson,
Baritone - Frederick Harvey,
The choir of Guildford Cathedral
Organist - Peter Moorse,
Conducted by Barry Rose.
Oefennummers: |
Bladmuziek: |
De cantate "Olivet to Calvary" staat in een eeuwenoude traditie waarin het lijdensverhaal muzikaal wordt uit uitgebeeld en toegelicht. Waar veel componisten uitpakken met een grote bezetting, ontwikkelde de Engelse traditie zich soberder. Niet alleen bij Maunder, maar ook bij tijdgenoten als Stainer en Loydd Webber wordt het verhaal verteld door koor, twee solisten en orgel.
Het werk bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt verteld dat Jezus van de Olijfberg (Olivet) naar Jeruzalem gaat om het Pascha te vieren. Het stuk begint dan ook met de feestelijke intocht in Jeruzalem waarin de menigte Jezus enthousiast ontvangt en Hem het Hosanna toeroept. Maar geleidelijk slaat de sfeer om van enthousiasme naar vijandigheid.
In het tweede deel komen het verraad en de kruiziging op Golgotha (Calvary) aan bod. Maunder haalt alles uit de hoogromantische kast om de dramatiek van het verhaal te verklanken, maar daar blijft het niet bij. Het slotkoor opent met een bijna teder medeleven met de gestorven Christus maar werkt toe naar een immense lofzang op Zijn volbrachte werk. Het werk sluit af met een ontroerend slotkoraal: "Rock of ages, cleft for me", waarin de massale klank van het slotkoor plaatsmaakt voor devote intimiteit.
Ook in die zin staat deze cantate, als vertegenwoordiger van de 19e eeuwse Engelse piƫtistisch-methodistische theologie, in een traditie.
Maunder's vele kerkcantates werden wijd uitgevoerd en bewonderd, maar zijn uit de mode geraakt. Er is echter een hernieuwde belangstelling voor zijn muziek, met name in Nederland en in delen van het Verenigd Koninkrijk. Vele koren zingen Maunder's Olivet to Calvary (woorden van Shapcott Wensley - pseudoniem voor H S Bunce) regelmatig afwisselend met Stainer's Crucifixion in de tijd van pasen.