The San Joaquin Chorale performs Kevin Memley's arrangement of 'Danny Boy', for mens voices.
The ensemble is directed by Roy Klassen and the composer is at the piano
Oefennummer: | |
| Danny Boy | |
Toelichting.
Er is meer dan een eeuw verstreken sinds er inkt op perkament werd gezet, en vandaag blijft ' Danny Boy ' diepe emoties en gevoelens van Ierse nationale trots opwekken.
Maar hoewel het misschien aanvoelt als het traditionele lied of zelfs als het volkslied van Ierland, werd de tekst in 1910 geschreven door een Engelse advocaat - Frederic Weatherly.
Een paar jaar nadat hij de pen op papier had gezet, stuurde Weatherly's in Ierland geboren schoonzus hem het deuntje 'Londonderry Air'. De advocaat, gegrepen door de meeslepende melodie, paste zijn teksten aan en zette ze op de muziek.
Er zijn een paar theorieën over de oorsprong van 'Londonderry Air', maar de meest populaire stelt dat in 1851 een vrouw genaamd Jane Ross een naamloze violist hoorde spelen in Limavady, Ierland.
Ross vroeg of ze de muziek kon transcriberen voor haar vriendin in Dublin, die probeerde de oude muziek van Ierland te behouden. De violist, wiens naam helaas verloren is gegaan in de annalen, was het daarmee eens.
'Danny Boy' is over de hele wereld bekend en is opgenomen door oa Bing Crosby, Mario Lanza en Eva Cassidy.
De emotionele spanningen hebben het lied ook aangrijpend gemaakt voor begrafenissen en herdenkingsdiensten.
Een gepensioneerde Iers-Amerikaanse politieagent, Charlie McKenna, uit Rhode Island, zei ooit: "Ik wil dat 'Danny Boy' wordt gezongen tijdens mijn begrafenismis, en als dat niet zo is, sta ik op en loop ik naar buiten."
Operaster Renée Fleming zong het tijdens de herdenkingsdienst voor wijlen de Amerikaanse senator John McCain in september 2018 in de Washington National Cathedral, als knipoog naar zijn Ierse afkomst.
Haar opzwepende vertolking (zie hieronder) kwam op verzoek van de senator zelf.
Er zijn verschillende suggesties over de ware betekenis van de Ierse ballad.
Sommigen interpreteren het als een bericht van een ouder aan een zoon, die hun terugkeer uit de oorlog wenst. De hoogste noot, die omhoog zweeft en eindigt op de laatste noot van 'come ye back', roept een gevoel van hoop op, naar de kans elkaar weer te zien.
Voor anderen resoneert het voor leden van de Ierse diaspora, die uit hun eigen land zijn verdreven. Het is een nummer dat diep schreeuwt om thuis, of dat gevoel nu vastzit aan een persoon of een plek.
James Maycock, die in 2013 een film over 'Danny Boy' regisseerde, zei: "Ik geloof dat 'Danny Boy', wil hij zo'n enorme culturele impact hebben gehad, de fundamentele dingen moet hebben aangeboord - emoties en ervaringen die invloed hebben op wij allen.
“[Het gaat] zeker over verlies, vertrek, zelfs de dood. Maar cruciaal is dat het ook opbeurend is – het biedt ons die verleidelijke hoop op een mogelijke hereniging met de overledenen,”