"Guide Me, O Thou Great Jehovah" by John Hughes
| Oefennummer. |
| Bladmuziek. |
John Hughes (22 november 1873 - 14 mei 1932) was een Welshe componist van hymnemelodieën . Hij is vooral bekend van het nummer Cwm Rhondda .
Hughes werd geboren in Dowlais en groeide op in Llanilltud Faerdref (in het Engels: Llantwit Fardre ), Pontypridd. Op 12-jarige leeftijd begon hij te werken in Glynn Colliery in zijn geboortestad en werd vervolgens klerk bij de Great Western Colliery Pontypridd , waar hij meer dan 40 jaar werkte. Hij diende als diaken en leider van de gemeentezang in de Salem Baptist Chapel in Llanilltud Faerdref.
De eerste versie van zijn beroemde deuntje "Cwm Rhondda", oorspronkelijk "Rhondda" genaamd, werd in 1905 geschreven voor het Cymanfa Ganu (hymnefestival) in Pontypridd, toen het enthousiasme van de Welsh Revival van 1904-1905 nog steeds aanwezig was. [4] Het huidige formulier werd ontwikkeld voor de inhuldiging van het orgel in Capel Rhondda, in Hopkinstown in de Rhondda-vallei, in 1907. Hughes zelf bespeelde het orgel bij deze uitvoering, waarbij hij de Engelse vertaling van de woorden van William Williams gebruikte , omdat van het grote aantal Engelssprekende industriële arbeiders dat naar het gebied was geëmigreerd. Cwm Rhondda werd op de woorden van William Williams gezet 'Arglwydd arwain trwy'r anialwch', wat vertaald werd als Guide me, O thou great Jehovah, een van de meest gevierde Welshe hymnen die het vervolgt met 'pelgrims door dit dorre land', verwijzend naar voor het lot van de kinderen van Israël die veroordeeld zijn om door de woestijnwoestijn te dwalen. populair in kapellen in Wales, werd het veel gebruikt in Engelse diensten, en wordt het tot op de dag van vandaag nog steeds herinnerd als een van de beste kerkliederen.
Een aantal van zijn andere composities waren tijdens zijn leven populair, maar hebben geen stand gehouden. De naam werd veranderd van "Rhondda" in "Cwm Rhondda" door Harry Evans uit Dowlais, om verwarring met een ander deuntje van MO Jones te voorkomen.
Zoals beschreven door William Jensen Reynolds, werkte Hughes zijn hele leven in wereldlijke banen, waarbij zijn wereldwijde bekendheid als componist van hymnemelodieën het resultaat was van een hobby die hij ernaast nastreefde. Net als zijn vader, die een diepgaande invloed op hem had, nam Hughes actief deel als lid en diaken in Tontegs Salem Baptist Church. Hij stierf in Llantwit Fardre , 58 jaar oud.
Cwm Rhondda is een populaire hymne, geschreven door John Hughes (1873–1932) in 1907. De naam is ontleend aan de Welshe naam voor de Rhondda Valley .
Het wordt in het Engels meestal gebruikt als decor voor William Williams 'tekst " Guide Me, O Thou Great Redeemer " (of, in sommige tradities, " Guide Me, O Thou Great Jehovah "), oorspronkelijk Arglwydd, arwain trwy' r anialwch ("Heer, leid mij door de wildernis") in het Welsh . De melodie en hymne worden vaak " Bread of Heaven " genoemd vanwege een herhaalde regel in deze Engelse vertaling.
In het Welsh wordt het deuntje het meest gebruikt als decor voor een hymne van Ann Griffiths , Wele'n sefyll rhwng y myrtwydd ("Lo, tussen de mirten staand"), en het was als decor voor die woorden dat het deuntje voor het eerst werd gebruikt. gepubliceerd in 1907.
John Hughes schreef de eerste versie van het deuntje, dat hij "Rhondda" noemde, voor het Cymanfa Ganu (hymnefestival) in Pontypridd in 1905, toen het enthousiasme van de Welsh Revival van 1904-1905 nog steeds aanwezig was.
De huidige vorm werd ontwikkeld voor de inhuldiging van het orgel in Capel Rhondda, in Hopkinstown in de Rhondda Valley, in 1907. Hughes speelde zelf het orgel bij deze uitvoering. De naam werd veranderd van "Rhondda" in "Cwm Rhondda" door Harry Evans , uit Dowlais , om verwarring met een ander deuntje te voorkomen, door MO Jones.
De hymne wordt meestal in As majeur gestemd en heeft de maat 8.7.8.7.4.4.7.7 die gebruikelijk is in Welshe hymnen. De derde regel herhaalt de eerste en de vierde regel ontwikkelt de tweede. De vijfde regel omvat normaal gesproken een herhaling van de vierlettergrepige tekst en de zesde bereikt een climax op een dominant septiemakkoord (maat 12) – benadrukt door een stijgende arpeggio in de alt- en baspartijen. De laatste regel zet de muzikale ontwikkeling van de tweede en vierde regel voort (en bevat doorgaans een herhaling van de tekst van de zesde). Vanwege deze krachtige kenmerken werd het deuntje enige tijd tegengewerkt in zowel Welshe als Engelse collecties, maar het is al lang stevig verankerd.