Oefennummer: |
" In Christ Alone " is een populair modern christelijk lied geschreven door Keith Getty en Stuart Townend, beiden componisten van christelijke hymnes en hedendaagse worshipmuziek in het Verenigd Koninkrijk. Het lied, met een sterke Ierse melodie, is het eerste lied dat ze samen schreven. De muziek was van Getty en de originele tekst van Townend. Het werd gecomponeerd in 2001.
"In Christ Alone" wordt beschouwd als een christelijk geloofslied voor het geloof in Jezus Christus. Het thema van het lied is het leven, de dood en de opstanding van Christus, en dat hij God is die zelfs de dood niet kan vasthouden.
Het lied is algemeen bekend als "In Christ Alone (My Hope Is Found)" en "In Christ Alone (I Stand)" en is gebaseerd op coupletten van het lied. Het is erg populair geworden en is het onderwerp geweest van veel coverversies en veel vertalingen in andere talen.
Het lied werd gecomponeerd in 2001 en oorspronkelijk uitgebracht op het Kingsway -album New Irish Hymns , met vocalisten Máire Brennan , Margaret Becker en Joanne Hogg . Het werd eerst steeds populairder in Ierland en het VK en vervolgens in de Verenigde Staten en internationaal. In 2002 nam Stuart Townend , de tekstschrijver van het lied, het op op zijn eigen album Lord of Every Heart In 2005 werd het door een BBC Songs of Praise -enquête genoemd als de negende meest geliefde hymne aller tijden in het VK en vervolgens derde in dezelfde poll door de show in 2019; In 2006 steeg het naar de nummer 1-positie in de Britse CCLI ( Christian Copyright Licensing International )-hitlijsten. "In Christ Alone" verscheen voor het eerst op de "Top 25 CCLI Songs" Amerikaanse liedjeslijst van CCLI in het rapport van februari 2008, hoewel het daarvoor al in de CCLI-hitlijst voor Canada, Australië en Nieuw-Zeeland stond.
In 2008 werd het lied opgenomen in de uitgave van Christian Worship: Supplement voor de Wisconsin Evangelical Lutheran Synod (WELS). In 2015 werd het lied genoemd als een van de "Vijftig favoriete hymnen" in een WELS-enquête.
In 2013 werd het lied gezongen bij de inhuldiging van Justin Welby als aartsbisschop van Canterbury.
Coverversies
In 2010 nam Adam Young van Owl City een versie op en bood deze aan via zijn blog. Over het nummer schreef hij: "Ik ben vierentwintig jaar oud, maar er is iets aan dit nummer waardoor ik ga huilen als een baby. De manier waarop de melodieën en teksten samenkomen is zo aangrijpend en mooi. Als ik op één hand zou tellen hoeveel nummers me ooit diep hebben geraakt, dan zou dit nummer de kroon spannen. Gisteravond heb ik waarschijnlijk meer tijd doorgebracht met daadwerkelijk huilen achter de piano dan met het opnemen ervan. Dit zijn de geheime bekentenissen van een verlegen jongen uit Minnesota".
In 2012 uploadde de Amerikaanse zangeres Christina Grimmie een cover van "In Christ Alone" op haar YouTube-kanaal.
In 2013 werd het nummer gecoverd door de Amerikaanse worshipband Passion —met een nieuwe brugsectie toegevoegd—en werd geleid door Kristian Stanfill , en werd opgenomen op hun livealbum Passion: Let the Future Begin uit 2013.
In 2015 was een deel van de pianomelodie te horen op het album Sprained Ankle van de Amerikaanse muzikant Julien Baker , aan het einde van een van de nummers "Go Home". Baker merkte later op: "Het roept veel herinneringen op voor mij - jong zijn in de kerk, en de teksten hebben veel betekenis als je ze analyseert."
In 2023 werd het lied gecoverd door de Amerikaanse zangeres Natalie Grant op haar album Seasons uit 2023 , en in 2024 werd het nummer gecoverd op de EP Worthy Is The Lamb van Michael W. Smith.
Het tweede couplet van de hymne bevat de regel "Totdat aan dat kruis, toen Jezus stierf, de toorn van God werd voldaan", die aansluit bij de genoegdoeningstheorie van verzoening . Deze regel heeft het lied daarom tot onderwerp van kritiek gemaakt door tegenstanders van de genoegdoeningstheorie. In 2013 stemde een commissie van 15 leden van de Presbyterian Church (USA) om het lied uit een nieuw kerkelijk gezangboek te weren nadat Townend en Getty toestemming hadden geweigerd om de controversiële regel te wijzigen in "de liefde van God werd vergroot". Leden van de commissie die het gezangboek moest samenstellen, hadden de alternatieve tekst ontdekt in een Baptistengezangboek uit 2010, waardoor ze aannamen dat de wijziging was geautoriseerd door de auteursrechthebbenden. Critici van de beslissing van de commissie wezen erop dat het gezangboek andere gezangen bevatte die de genoegdoeningstheorie en het substitutionele model van verzoening onderschreven, waaronder " O Sacred Head Now Wounded ". Volgens commissievoorzitter Mary Louise Bringle draaide het besluit om ‘In Christ Alone’ uit te sluiten niet om het woord ‘toorn’, maar om ‘tevreden’.
Het besluit van de commissie om het lied uit te sluiten, leidde tot een groter debat tussen denominaties en binnen de Presbyterian Church USA zelf. PCUSA-predikant Chris Joiner van First zei dat hoewel velen in zijn gemeente de hymne mooi vonden, hij het eens was met de beslissing omdat "die tekst bijna zegt dat God Jezus heeft gedood. Het kruis is geen instrument van Gods toorn." Timothy George, de decaan van Beeson Divinity School , bekritiseerde de beslissing in een online column met de titel "No Squishy Love" en beweerde dat het "past in een breder patroon van het bagatelliseren van delen van de christelijke leer die aanstootgevend zijn." Professor Denny Burk van Boyce College nam een soortgelijke mening aan als George en stelde dat "wanneer de toorn verdwijnt, ook de centrale betekenis van de verzoening van God verdwijnt: strafvervanging. Uiteindelijk is het kruis zelf het struikelblok, en daarom kan de PCUSA zich niet aan deze hymne houden." Ondertussen schreef Bob Terry van The Alabama Baptist dat hij het eens was met de tevredenheidstheorie, maar "als de betekenis van 'toorn' is dat God wraakzuchtig is en vreugde schept in het straffen van Zijn Zoon, dan is dat niet hoe ik God in de Bijbel beschreven zie. Zoals ik de Bijbel begrijp, was het omdat ' God de wereld zo liefhad ' dat Hij bereid was 'Hem te verpletteren en Hem te laten lijden.'"