Deze Communion Service in F van Harold Darke bevat de volgende delen:01.Nine-Fold Kyrie02.Credo03.Sanctus04.Benedictus qui venit05.Agnus Dei06.Gloria in Excelcis Deo
Oefennummers. |
Communion Service in F |
Harold Edwin Darke (29 oktober 1888 - 28 november 1976) was een Engelse componist en organist.
Darke werd geboren in Highbury, Londen, de jongste zoon van Samuel Darke en Arundel Bourne, en bezocht de Dame Alice Owen's School. Terwijl hij bij de RAFdiende, trouwde hij met een violist, Dora Garland, (de eerste vrouw die het Queen's Hall Orchestra leidde) in de St Michaels in Cornhill op 25 juli 1918.
Zijn eerste baan (van 1906 tot 1911) was die van organist in de Emmanuel kerk in West Hampstead. Hij werd in 1916 organist van de St. Michael in Cornhill, en bleef daar tot 1966 en vertrok slechts kort in 1941 als plaatsvervanger voor Boris Ord die muziekdirecteur was aan het King’s College in Cambridge tijdens de tweede Wereldoorlog. Het is algemeen aanvaard dat de Cornhill Lunchtime Organ Recitals-reeks die Darke in 1916 begon, de langst lopende orgelconcertserie ter wereld is; de serie floreerde onder zijn opvolgers Richard Popplewell 1966-1979 en de huidige organist Jonathan Rennert, van 1979 tot heden. Darke stierf op 88-jarige leeftijd in Cambridge.
Darke's werk als dirigent van de St. Michael's Singers werd in 1956 bekroond ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van het koor, met de eerste uitvoering van een aantal nu gevestigde werken die speciaal voor deze gelegenheid zijn gecomponeerd - met name 'Hierusalem' van George Dyson en 'A Vision' of Airplanes " door Ralph Vaughan Williams.
Communion Service in F groot verscheen in het midden van de jaren 1920 en was gecomponeerd voor diensten in de St. Michael in Cornhill. Het herinnert aan eerdere kerkliederen in F groot en ook aan Charles Wood's service in dezelfde sleutel. De zetting van het credo van Dark is bijzonder mooi, en hier kunnen nieuwe modale tendensen in melodie en harmonie worden onderscheiden. Passages met grote energie en kracht vermengen zich goed met die van lyrische tederheid, en onder de laatste zijn de onderverdeling van de stemmen in de slotzin en de Purcelliaanse cadans opmerkelijk.