Te Deum in B flat, Op. 10
The choir of St Paul’s Cathedral, directed by Barry Rose, with Mark Blatchly (organ).
| Oefennummers. |
| Bladmuziek: |
Sir Charles Villiers Stanford (Dublin, 30 september 1852 – Londen, 29 maart 1924) was een in Ierland geboren en opgegroeide componist die echter in Engeland werkte en faam verwierf.
Hij werd op grond van zijn muzikaal talent toegelaten tot de Universiteit van Cambridge op zijn 18e waar hij zich al spoedig een grote reputatie verwierf en tot organist van Trinity College werd benoemd nog voor zijn kandidaatsexamen. Later studeerde hij in Duitsland van 1874 tot 1876 compositie bij Carl Reinecke aan het Johannes-Brahms-Konservatorium in Hamburg en bij Friedrich Kiel aan de Universiteit van de Kunsten in Berlijn. Vanaf 1883 doceerde hij compositie aan het Royal College of Music in Londen en vanaf 1887 werd hij professor in de muziek aan de Universiteit Cambridge.
Hij componeerde in vrijwel iedere muzikale vorm en heeft onder meer zeven symfonieën, tien opera's, vijftien concerten, stukken voor piano, orgel en kamermuziek; en meer dan dertig grote koorwerken geschreven.
Zijn werk leeft echter vooral voort in zijn kerkmuziek. Hij is een van de meest gespeelde componisten in de Anglicaanse Kerk, naast zijn vriend en opvolger Charles Wood.
Belangrijke studenten van hem zijn onder anderen Ralph Vaughan Williams en Gustav Holst.
Stanford schreef het Te Deum in B flat, Op. 10 in 1879 voor het koor van Trinity College Cambridge, waar hij in die tijd organist was.
Dit “Te Deum” is onderdeel van de canticles voor de Morning and Evening Prayer (Op. 10).