Diana Damrau, Juan Diego Flórez, and the Met Chorus sing the Act I drinking song in the December 15, 2018, Live in HD transmission. Production: Michael Mayer. Conductor: Yannick Nézet-Séguin.
Oefennummer: |
Bladmuziek: |
Vooraf:
Deze opera van Giuseppe Verdi (première 6 maart 1853 in Venetië) is muzikaal gezien (o.a het wereldberoemde drinklied) zijn mooiste, qua inhoud de meest bijzondere omdat zijn persoonlijke leven hierin doorklinkt. Het hele werk van Verdi kan onder één noemer worden gerangschikt en dat is vrijheid. Niet alleen politieke vrijheid (Don Carlo, Nabucco) maar ook persoonlijke vrijheid. Burgerlijke taboes, waarmee Verdi in zijn persoonlijke leven te maken kreeg doordat hij lang ongehuwd samenwoonde met de ziekelijke Giuseppina Strepponi, zijn voor Verdi een belangrijke bron van inspiratie geweest. Ondanks de grote en indrukwekkende koorscenes is de Traviata intiem van sfeer, geheel gefocust op de interactie tussen de drie hoofdpersonen.
Deze opera van Giuseppe Verdi (première 6 maart 1853 in Venetië) is muzikaal gezien (o.a het wereldberoemde drinklied) zijn mooiste, qua inhoud de meest bijzondere omdat zijn persoonlijke leven hierin doorklinkt. Het hele werk van Verdi kan onder één noemer worden gerangschikt en dat is vrijheid. Niet alleen politieke vrijheid (Don Carlo, Nabucco) maar ook persoonlijke vrijheid. Burgerlijke taboes, waarmee Verdi in zijn persoonlijke leven te maken kreeg doordat hij lang ongehuwd samenwoonde met de ziekelijke Giuseppina Strepponi, zijn voor Verdi een belangrijke bron van inspiratie geweest. Ondanks de grote en indrukwekkende koorscenes is de Traviata intiem van sfeer, geheel gefocust op de interactie tussen de drie hoofdpersonen.
‘La Traviata’ betekent letterlijk de ‘van de weg geraakte’ ofwel ‘zedeloze’ vrouw.
Hoofdpersoon is Violetta, ontleend aan het kortstondige bestaan van de raadselachtige courtisane Marie Duplessis, die in het Parijs tussen 1830 en 1848, waarin een nieuwe klasse ontstond van fabrikanten, handelaars en bankiers, uitgroeide tot de meest begeerde gezelschapsdame. Maar hoezeer ook het vakbekwaam beoefenen van het oudste beroep ter wereld kon leiden tot een grote schare aanbidders, het was (en is?) nog altijd een taboe met een courtisane (of: in gewoon Nederlands: ‘prostituee’) een relatie aan te gaan.
1e akte:
In de eerste tonen van de ouverture klinken de tonen, waarmee ook de 3e akte met de sterfscène zal beginnen.
Violetta is courtisane en heeft tbc. Ze weet, dat ze niet meer zo lang zal leven. Ze geniet van de vrijheid en het aanzien in de hoge kringen, waarin ze verkeert. De jongeman Alfredo, afkomstig uit een ‘goed’ milieu, wordt verliefd op haar. In het drinklied (Libiamo ne lieti calici) predikt hij zijn liefde voor haar, Violetta antwoordt met een pleidooi voor de ongebondenheid. Niettemin ontwaart zij een vreemd gevoel in zich (E strano…). In een ruim 8 minuten durende aria worstelt zij met de vraag toe te geven aan haar verliefdheid, maar lijkt zij uiteindelijk toch voor te kiezen zich niet te binden.
In de eerste tonen van de ouverture klinken de tonen, waarmee ook de 3e akte met de sterfscène zal beginnen.
Violetta is courtisane en heeft tbc. Ze weet, dat ze niet meer zo lang zal leven. Ze geniet van de vrijheid en het aanzien in de hoge kringen, waarin ze verkeert. De jongeman Alfredo, afkomstig uit een ‘goed’ milieu, wordt verliefd op haar. In het drinklied (Libiamo ne lieti calici) predikt hij zijn liefde voor haar, Violetta antwoordt met een pleidooi voor de ongebondenheid. Niettemin ontwaart zij een vreemd gevoel in zich (E strano…). In een ruim 8 minuten durende aria worstelt zij met de vraag toe te geven aan haar verliefdheid, maar lijkt zij uiteindelijk toch voor te kiezen zich niet te binden.
2e akte
3 maanden later: Violetta blijkt uiteindelijk toch bezweken voor Alfredo. Zij wonen inmiddels samen in Parijs.
Alfredo is naar de stad. De vader van Alfredo, Giorgio Germont, verschijnt dan als symbool van het ‘burgerfatsoen’ ten tonele. Hoewel hij er van overtuigd is te maken te hebben met een onbaatzuchtig liefhebbende vrouw, wijst hij er op, dat de verhouding van Alfredo met een courtisane een huwelijk van de zus van Alfredo in de weg staat. Zwaar onder druk gezet verklaart Violetta zich bereid haar liefde voor Alfredo voor altijd op te geven. Zij schrijft een afscheidsbrief en verlaat de plaats, waar ze met Alfredo samengewoond heeft. Alfredo zal echter pas na haar dood te weten komen, waarom ze hem verlaat en terugkeert naar haar vorige leven.
3 maanden later: Violetta blijkt uiteindelijk toch bezweken voor Alfredo. Zij wonen inmiddels samen in Parijs.
Alfredo is naar de stad. De vader van Alfredo, Giorgio Germont, verschijnt dan als symbool van het ‘burgerfatsoen’ ten tonele. Hoewel hij er van overtuigd is te maken te hebben met een onbaatzuchtig liefhebbende vrouw, wijst hij er op, dat de verhouding van Alfredo met een courtisane een huwelijk van de zus van Alfredo in de weg staat. Zwaar onder druk gezet verklaart Violetta zich bereid haar liefde voor Alfredo voor altijd op te geven. Zij schrijft een afscheidsbrief en verlaat de plaats, waar ze met Alfredo samengewoond heeft. Alfredo zal echter pas na haar dood te weten komen, waarom ze hem verlaat en terugkeert naar haar vorige leven.
Alfredo ontsteekt – zodra hij hoort van haar besluit – in woede en wil zich op haar wreken. Hij begeeft zich naar een feest, waar ook Violetta met haar nieuwe vriend verschijnt. Alfredo daagt hem uit aan de speeltafel, waar hij veel geld wint. Aan het eind vernedert hij Violetta door haar het gewonnen geld toe te smijten onder de uitroep, dat hij haar daarmee haar hoerenloon betaalt.
3e akte:
Enkele maanden later ligt Violetta op haar sterfbed. Vader Germont heeft uit wroeging Alfredo alsnog op de hoogte gebracht van de ware reden van Violetta’s besluit de relatie te verbreken. Alfredo verschijnt en zij vallen elkaar in de armen. Samen bezingen zij de wens uit Parijs te vertrekken en een nieuw leven te beginnen (Parigi o cara noi lasceremo..). Maar die droom is van heel korte duur. Violetta richt zich uiteindelijk nog één keer op en sterft in de armen van Alfredo.
Enkele maanden later ligt Violetta op haar sterfbed. Vader Germont heeft uit wroeging Alfredo alsnog op de hoogte gebracht van de ware reden van Violetta’s besluit de relatie te verbreken. Alfredo verschijnt en zij vallen elkaar in de armen. Samen bezingen zij de wens uit Parijs te vertrekken en een nieuw leven te beginnen (Parigi o cara noi lasceremo..). Maar die droom is van heel korte duur. Violetta richt zich uiteindelijk nog één keer op en sterft in de armen van Alfredo.