| Oefennummer. |
| Bladmuziek. |
Toelichting:
The Long Day Closes is een meerstemmig lied met tekst van Henry Fothergill Chorley en muziek van Arthur Sullivan , gepubliceerd in 1868. Dit lied is een van de zevenstemmige liederen die Sullivan dat jaar publiceerde en het werd Sullivans bekendste meerstemmige lied. Sullivan schreef de meeste van zijn twintigstemmige liederen vóór het begin van zijn lange samenwerking met W.S. Gilbert .
Chorley had ook met Sullivan samengewerkt aan andere liederen, aan Sullivans eerste (maar nooit uitgevoerde) opera, The Sapphire Necklace (voltooid in 1867), en aan een stuk voor koor en orkest, The Masque at Kenilworth (Birmingham Festival, 1864).
Met de groei van koorverenigingen in het Victoriaanse tijdperk werden meerstemmige liederen populair in Groot-Brittannië (net zoals dat eerder in Duitsland en elders het geval was). De term 'meerstemmig lied' wordt hier gebruikt om een lied aan te duiden dat geschreven is voor meerdere zangstemmen, waarbij de hoogste stem meestal de melodie draagt en de andere stemmen de begeleidende harmonieën leveren, in plaats van een lied dat contrapuntisch is zoals een madrigaal. Meerstemmige liederen worden vaak zonder begeleiding gezongen.
De klagende harmonieën van The Long Day Closes en de ontroerende meditatie in de tekst over de dood hebben het lied tot een veelgehoorde keuze gemaakt bij rouwmomenten, en in het bijzonder werd het vaak gezongen bij begrafenissen van leden van de D'Oyly Carte Opera Company . Er bestaan minstens drie opnames van het lied, waaronder het instrumentale arrangement aan het einde van de soundtrack van de film Topsy-Turvy genaamd "Resolutions". Terence Davies ' film The Long Day Closes uit 1992 gebruikt een opname van het lied door Pro Cantione Antiqua die het lied a capella zingt. Een andere opname was opgenomen in het album Sullivan uit 1999: The Masque at Kenilworth – Music for Royal and National Occasions , gezongen door de Oxford Pro Musica Singers.
The long day closes
Henry F Chorley / Arthur Sullivan
(Liedvertaling Bavo Hopman)
De lange dag gaat rusten
Geen ster laat boven ’t meer
Zijn bleke wacht nog schijnen
De grijze mist daalt neer
En laat de maan verdwijnen
Het laatste rode blad smoort
In de tuin der lusten
De klok zwijgt ongehoord
De lange dag gaat rusten
Zijn bleke wacht nog schijnen
De grijze mist daalt neer
En laat de maan verdwijnen
Het laatste rode blad smoort
In de tuin der lusten
De klok zwijgt ongehoord
De lange dag gaat rusten
Zit bij de stille haard
In een zwijgend gedogen
Gelach klonk onbedaard
Maar is voorgoed gevlogen
Laat los hoe hoop herleeft
En het lot niet zal berusten:
Schaduw die ‘t huis omgeeft
De lange dag gaat rusten
In een zwijgend gedogen
Gelach klonk onbedaard
Maar is voorgoed gevlogen
Laat los hoe hoop herleeft
En het lot niet zal berusten:
Schaduw die ‘t huis omgeeft
De lange dag gaat rusten
De ramen reeds obscuur
Verspreiden minder leven
Het uitgedoofde vuur
Smeult nog heel even
Slaap droomloos in je spond’
Laat smart je niet verontrusten
Jouw boek is afgerond
De lange dag gaat rusten
Verspreiden minder leven
Het uitgedoofde vuur
Smeult nog heel even
Slaap droomloos in je spond’
Laat smart je niet verontrusten
Jouw boek is afgerond
De lange dag gaat rusten
The long day closes
No star is o’er the lake
Its pale watch keeping
The moon is half awake
Through gray mist creeping
The last red leaves fall round
The porch of roses
The clock hath ceased to sound
The long day closes
Sit by the silent hearth
In calm endeavour
To count the sounds of mirth
Now dumb for ever
Heed not how hope believes
And fate disposes:
Shadow is round the eaves
The long day closes
The lighted windows dim
Are fading slowly
The fire that was so trim
Now quivers lowly
Go to the dreamless bed
Where grief reposes;
Thy book of toil is read
The long day closes